Pochodzący z Kijowa został premierem Izraela
W 1906 r. Rodem z Kijowa Golda Meir przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Tam poznała Pierwszego Premiera Izraela Dawida Ben-Guriona i Drugiego Prezydenta Izraela Icchaka Ben-Zvi. W 1921 roku Meir przeprowadziła się do Palestyny wraz z mężem i siostrą, gdzie brała czynny udział w życiu politycznym kraju.
Kiedy rozpoczęła się konfrontacja z krajami arabskimi, Meir wyjechał do Ameryki iw ciągu sześciu tygodni zebrał 50 milionów dolarów na ochronę kraju.
W 1948 Ben-Gurion odczytał deklarację o niepodległości kraju, podpisaną przez 200 najbardziej wpływowych polityków żydowskich, w tym Złoto. Nazajutrz wojska arabskie ponownie napadły na Izrael, który ponownie nie był na to przygotowany. Niedobór rezerw wojskowych był ograniczony. Następnie Golda ponownie udaje się do Ameryki. Tym razem udało jej się zebrać 150 milionów dolarów.
Po uzyskaniu niepodległości została pierwszą ambasadorką Izraela w ZSRR. Ambasada znajdowała się w zagranicznym hotelu Metropol. Posiłki były dość drogie, więc Golda osobiście kupiła elektryczną płytę grzejną dla wszystkich swoich pracowników i dwa razy w tygodniu chodził na targ po jedzenie. W każdą sobotę ambasador przygotowywał posiłki dla swoich podwładnych.
Po kilku latach pracy w ZSRR Meir powrócił do Izraela i zajmował stanowisko Ministra Pracy. Przedstawia Parlamentowi plan mieszkaniowy i dąży do jego przyjęcia. Dzięki niej tysiące ludzi otrzymało mieszkania. Ona sama mieszka w małym pokoju na strychu. Następnym krokiem było ulepszenie dróg. Kilka lat później Meir był ministrem spraw zagranicznych.
Golda Meir została trzecią kobietą na stanowisku szefa rządu na świecie. Przed nią byli Sirimavo Bandaranaike na Cejlonie i Indira Gandhi w Indiach. Kiedy Golda została premierem Izraela w 1969 roku, kraj znalazł się w trudnej sytuacji. Udało jej się obniżyć podatki dla biednych, zapewnić robotnikom mieszkania i osłabić konfrontację z Arabami. Golda Meir została pierwszą izraelską premierą, którą otrzymał Papież.
Po wojnie między Izraelem a koalicją Syrii, Egiptu, Iraku i Jordanii Golda Meir zrezygnowała, mimo że została poproszona o pozostanie. W 1975 roku Amerykanie nazwali ją "Kobietą Roku".
Kiedy rozpoczęła się konfrontacja z krajami arabskimi, Meir wyjechał do Ameryki iw ciągu sześciu tygodni zebrał 50 milionów dolarów na ochronę kraju.
W 1948 Ben-Gurion odczytał deklarację o niepodległości kraju, podpisaną przez 200 najbardziej wpływowych polityków żydowskich, w tym Złoto. Nazajutrz wojska arabskie ponownie napadły na Izrael, który ponownie nie był na to przygotowany. Niedobór rezerw wojskowych był ograniczony. Następnie Golda ponownie udaje się do Ameryki. Tym razem udało jej się zebrać 150 milionów dolarów.
Zdjęcie © gazeta.ua
Po uzyskaniu niepodległości została pierwszą ambasadorką Izraela w ZSRR. Ambasada znajdowała się w zagranicznym hotelu Metropol. Posiłki były dość drogie, więc Golda osobiście kupiła elektryczną płytę grzejną dla wszystkich swoich pracowników i dwa razy w tygodniu chodził na targ po jedzenie. W każdą sobotę ambasador przygotowywał posiłki dla swoich podwładnych.
Po kilku latach pracy w ZSRR Meir powrócił do Izraela i zajmował stanowisko Ministra Pracy. Przedstawia Parlamentowi plan mieszkaniowy i dąży do jego przyjęcia. Dzięki niej tysiące ludzi otrzymało mieszkania. Ona sama mieszka w małym pokoju na strychu. Następnym krokiem było ulepszenie dróg. Kilka lat później Meir był ministrem spraw zagranicznych.
Golda Meir została trzecią kobietą na stanowisku szefa rządu na świecie. Przed nią byli Sirimavo Bandaranaike na Cejlonie i Indira Gandhi w Indiach. Kiedy Golda została premierem Izraela w 1969 roku, kraj znalazł się w trudnej sytuacji. Udało jej się obniżyć podatki dla biednych, zapewnić robotnikom mieszkania i osłabić konfrontację z Arabami. Golda Meir została pierwszą izraelską premierą, którą otrzymał Papież.
Po wojnie między Izraelem a koalicją Syrii, Egiptu, Iraku i Jordanii Golda Meir zrezygnowała, mimo że została poproszona o pozostanie. W 1975 roku Amerykanie nazwali ją "Kobietą Roku".
