Alfred Wielki - pierwszy król Anglii
23 kwietnia 871 Wikingowie pokonali Anglosasów w bitwie pod Merton, a tego samego dnia Alfred został koronowany na króla królestwa Wessex.
Po kilku kolejnych porażkach Alfred został zmuszony do zawarcia rozejmu z Wikingami, podczas którego zreorganizował armię, stworzył flotę iw 876 r. Rozpoczął operacje wojskowe przeciwko Duńczykom. 6 maja 878 r. Siły anglosaskie odniosły decydujące zwycięstwo nad Wikingami w bitwie pod Edington.
Aby uniknąć całkowitej klęski, ich dowódca Guthrum został zmuszony do kapitulacji, wraz z 30 wysokimi dygnitarzami, aby zostali ochrzczeni, otrzymali imię Edelstanu i wycofali resztki swoich żołnierzy do Wschodniej Anglii, której został ogłoszony królem dwa lata później. Zgodnie z umową zawartą z Guthromem Wessex wycofał się z zachodniej części królestwa Mercii, górnej części dolin Tamizy i Severn, Sussex i Kentu.
Aby uchronić się przed najazdami na południe Anglii, które Wikingowie przeprowadzili przez kanał La Manche, Alfred wzniósł wiele fortyfikacji, wprowadził patrole brzegowe na morzu, w 886 r. Podbił Lundenburg (Londyn), odbudował go i umieścił w nim swoją drugą rezydencję.
W ciągu kilku lat przywrócił porządek społeczny w całym królestwie, stworzył pierwszą kolekcję praw krajowych („Prawdziwy król Alfred”), wznowił podział kraju na hrabstwa, rozdzielił ziemie, które stały się puste w ciągu dziesięcioleci wojny. Jako pobożny człowiek, Alfred zbudował dziesiątki klasztorów na królewski koszt, założył z nimi szkoły, zakazał urzędu publicznego analfabetom, a także zainicjował stworzenie kroniki znanej dziś jako Kronika Anglosasów.
W ostatnich latach życia Alfred Wielki spędził nieudane próby zjednoczenia krajów chrześcijańskich, by przeciwstawić się Wikingom.
Po kilku kolejnych porażkach Alfred został zmuszony do zawarcia rozejmu z Wikingami, podczas którego zreorganizował armię, stworzył flotę iw 876 r. Rozpoczął operacje wojskowe przeciwko Duńczykom. 6 maja 878 r. Siły anglosaskie odniosły decydujące zwycięstwo nad Wikingami w bitwie pod Edington.
Aby uniknąć całkowitej klęski, ich dowódca Guthrum został zmuszony do kapitulacji, wraz z 30 wysokimi dygnitarzami, aby zostali ochrzczeni, otrzymali imię Edelstanu i wycofali resztki swoich żołnierzy do Wschodniej Anglii, której został ogłoszony królem dwa lata później. Zgodnie z umową zawartą z Guthromem Wessex wycofał się z zachodniej części królestwa Mercii, górnej części dolin Tamizy i Severn, Sussex i Kentu.
Zdjęcie © jnsm.com.ua
Aby uchronić się przed najazdami na południe Anglii, które Wikingowie przeprowadzili przez kanał La Manche, Alfred wzniósł wiele fortyfikacji, wprowadził patrole brzegowe na morzu, w 886 r. Podbił Lundenburg (Londyn), odbudował go i umieścił w nim swoją drugą rezydencję.
W ciągu kilku lat przywrócił porządek społeczny w całym królestwie, stworzył pierwszą kolekcję praw krajowych („Prawdziwy król Alfred”), wznowił podział kraju na hrabstwa, rozdzielił ziemie, które stały się puste w ciągu dziesięcioleci wojny. Jako pobożny człowiek, Alfred zbudował dziesiątki klasztorów na królewski koszt, założył z nimi szkoły, zakazał urzędu publicznego analfabetom, a także zainicjował stworzenie kroniki znanej dziś jako Kronika Anglosasów.
W ostatnich latach życia Alfred Wielki spędził nieudane próby zjednoczenia krajów chrześcijańskich, by przeciwstawić się Wikingom.
