Odkrywanie elektronów
Uważa się, że jako pierwszy wprowadza ideę podzielności materii na wiele małych, a zatem niewidzialnych cząstek, atomów, rozwiniętych przez starożytnego greckiego filozofa Leucippusa. Doktryna Leucippusa została opracowana przez jego studenckiego Demokryta, który twierdził, że atomy są wiecznymi, niezmiennymi i niepodzielnymi cząstkami materii poruszającymi się w absolutnie pustej przestrzeni, a zmiany we Wszechświecie zachodzą wyłącznie na skutek zmian w wiązaniach między atomami. Podobne poglądy dominowały w nauce od ponad dwóch tysięcy lat, a do początku XIX wieku istnienie atomów pozostawało tylko hipotezą.
Potwierdzenie ich istnienia nastąpiło podczas ustanawiania empirycznych praw procesów fizycznych i chemicznych, w szczególności pracy Anglika Johna Daltona, który wprowadził pojęcie ciężaru atomowego i jako pierwszy obliczył je w jednostkach względnych.
W 1844 roku angielski chirurg Richard Laming jako pierwszy wysunął hipotezę, że atom składa się z jądra otoczonego naładowanymi cząstkami elektrycznymi. Laming nie przytaczał żadnych danych eksperymentalnych na poparcie swojej teorii, a jego raport do Królewskiego Towarzystwa Naukowego był przez wiele lat ignorowany.
Kolejnym krokiem w badaniu atomu było badanie zjawiska odkrytego w 1869 roku przez niemieckiego Johanna Hittorfa w badaniu przewodnictwa gazu między dwiema elektrodami pod zmniejszonym ciśnieniem i niskim napięciem. Niezwykła luminescencja na katodzie (elektroda naładowana dodatnio), w zależności od stopnia rozrzedzenia gazu, została następnie zbadana przez Anglika Crooksa, który ustalił, że przemieszcza się z katody do anody, może być kontrolowany przez pole magnetyczne, a „nośnik świetlny” ma ładunek ujemny.
Podstawowa natura promieni katodowych została zbadana przez profesora fizyki Josepha Thomsona, który wraz z kolegami Johnem Townsendem i Haroldem Wilsonem przeprowadził serię eksperymentów w Cavendish Laboratory Uniwersytetu Cambridge. Wykorzystując ulepszoną „rurkę Crookesa”, uzupełnioną cewkami elektrycznymi i zestawem równoległych elektrycznych płyt kondensatorów, stworzyły w sobie pole magnetyczne i elektryczne.
30 kwietnia 1897 roku Joseph Thomson przedstawił raport Royal Society of London. Przedstawił wyniki badań elektromagnetycznych emisji lamp katodowych, które umożliwiły ustalenie istnienia cząstki lekkiej subatomowej z ładunkiem ujemnym, którą nazwał „ciałkiem”. To odkrycie zrewolucjonizowało koncepcję struktury świata materialnego, aw 1907 r. Thomson otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki.
Potwierdzenie ich istnienia nastąpiło podczas ustanawiania empirycznych praw procesów fizycznych i chemicznych, w szczególności pracy Anglika Johna Daltona, który wprowadził pojęcie ciężaru atomowego i jako pierwszy obliczył je w jednostkach względnych.
W 1844 roku angielski chirurg Richard Laming jako pierwszy wysunął hipotezę, że atom składa się z jądra otoczonego naładowanymi cząstkami elektrycznymi. Laming nie przytaczał żadnych danych eksperymentalnych na poparcie swojej teorii, a jego raport do Królewskiego Towarzystwa Naukowego był przez wiele lat ignorowany.
Zdjęcie © jnsm.com.ua
Kolejnym krokiem w badaniu atomu było badanie zjawiska odkrytego w 1869 roku przez niemieckiego Johanna Hittorfa w badaniu przewodnictwa gazu między dwiema elektrodami pod zmniejszonym ciśnieniem i niskim napięciem. Niezwykła luminescencja na katodzie (elektroda naładowana dodatnio), w zależności od stopnia rozrzedzenia gazu, została następnie zbadana przez Anglika Crooksa, który ustalił, że przemieszcza się z katody do anody, może być kontrolowany przez pole magnetyczne, a „nośnik świetlny” ma ładunek ujemny.
Podstawowa natura promieni katodowych została zbadana przez profesora fizyki Josepha Thomsona, który wraz z kolegami Johnem Townsendem i Haroldem Wilsonem przeprowadził serię eksperymentów w Cavendish Laboratory Uniwersytetu Cambridge. Wykorzystując ulepszoną „rurkę Crookesa”, uzupełnioną cewkami elektrycznymi i zestawem równoległych elektrycznych płyt kondensatorów, stworzyły w sobie pole magnetyczne i elektryczne.
30 kwietnia 1897 roku Joseph Thomson przedstawił raport Royal Society of London. Przedstawił wyniki badań elektromagnetycznych emisji lamp katodowych, które umożliwiły ustalenie istnienia cząstki lekkiej subatomowej z ładunkiem ujemnym, którą nazwał „ciałkiem”. To odkrycie zrewolucjonizowało koncepcję struktury świata materialnego, aw 1907 r. Thomson otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki.
