Strasznie i pompatycznie: starożytne szkielety, „inkrustowane” klejnotami
Zdjęcie © ru.wikipedia.org
Katakumby rzymskie niejednokrotnie stały się swego rodzaju „funduszem rezerwowym” dla kościoła: po raz pierwszy groby odkryto w 537 r. Podczas oblężenia Rzymu przez Vitedesa; pozostałości „świętych” zostały przeniesione do kościołów miejskich. Później, na początku IX wieku, na rozkaz papieża Paschalii I, z katakumb usunięto szczątki kolejnych 2300 świętych.
Nowe zainteresowanie „świętymi katakumb” zostało obudzone przez katolików w XVI wieku, kiedy w Europie szalała reformacja. 31 maja 1578 r. Robotnicy pracujący w winnicy w pobliżu Szlaku Solnego odkryli zanurzenie prowadzące do katakumb. Pokój, który odkryli, był wypełniony szkieletami.
Kościół katolicki pospieszył z deklaracją, że szkielety są szczątkami chrześcijańskich męczenników i od tego momentu stały się przedmiotem wywozu Kurii Rzymskiej.
Około dwóch tysięcy szkieletów, czaszek i prostych kości wysłano do parafii katolickich w Europie Środkowej (głównie w Niemczech, Austrii i Szwajcarii), aby zastąpić relikty zniszczone podczas reformacji protestanckiej.
W XVI - XVII wieku święte szczątki zyskały ogromną popularność, zwłaszcza w Niemczech: każdy mały kościół, klasztor starał się zdobyć „świętego”; Często bogate rodziny zamawiały szczątki z Rzymu na ich domowe kaplice.
Do tej pory większość szczątków „świętych katakumb” została utracona lub ich lokalizacja jest nieznana. W 2013 roku amerykański historyk sztuki Paul Kudunaris opublikował książkę Heavenly Bodies, w której opowiadał o odkryciach, które odkrył i które nadal są przechowywane w różnych świątyniach.
Przed umieszczeniem szczątków na publicznej wystawie w świątyni zostały one specjalnie przygotowane. Każda kość była pokryta najdelikatniejszą tkaniną, którą następnie przymocowano klejnotami, po czym szczątki zebrano w szkielet.
W innych przypadkach szkielet był „ubrany” w zbroję, a także bogato zdobiony lub (pseudo) rzymski strój obrzędowy. Czaszki były pokryte złotem; klejnoty zostały włożone do gniazd. Złoto, drogie tkaniny i biżuteria były zazwyczaj prezentowane przez miejscowych bogatych jako darowizna.
