Wyprawa polarna Fridtjofa Nansena
Po ukończeniu wyprawy na Grenlandię, 18 lutego 1890 r., 29-letni Fridtjof Nansen przemawiał na spotkaniu Norweskiego Towarzystwa Geograficznego z oryginalnym pomysłem dotarcia na Biegun Północny. Uważał, że między cieśniną Beringa a Grenlandią istnieje prąd okołobiegunowy, zaproponował, aby dotrzeć do niego na małym statku i dryfować do bieguna w lodzie. Pomysł Nansen został poparty przez parlament Norwegii.
Motorowy szkuner „Fram” został wystrzelony 26 października 1892 r. W norweskim mieście Larvik, a po konkurencyjnym wyborze 12-osobowego zespołu 24 czerwca 1893 r. Wypłynął z zatoki Pippervik z Villa Nansen „Gothob” w Lusaker. Do 15 lipca statek płynął wzdłuż wybrzeża Norwegii, ładując zapasy, a 29 lipca wszedł na Morze Barentsa, a 7 września dotarł do Przylądka Chelyuskintsy na Półwyspie Taimyr.
Nansen planował osiągnąć 80 ° szerokości geograficznej, ale stały lód uniemożliwił to, a 5 października dryf rozpoczął się od wysp Nowosybirsk od 78 ° na północ. Fram poruszał się ze średnią prędkością 3 km / dzień i dopiero 19 maja 1894 r. Osiągnął 81 °. Biorąc pod uwagę, że w tym tempie dryf do bieguna zajmie 5-6 lat, pod koniec lata Nansen postanowił kontynuować podróż na biegun psim zaprzęgiem i kajakiem.
Po dwóch nieudanych próbach w lutym, kiedy musieli powrócić z powodu nieudanej budowy sań, 14 marca 1885 r. Fridtjof Nansen i Yalmar Johansen rozpoczęli prawie 800-kilometrową wędrówkę na biegun północny, który otrzymał do dwóch miesięcy.
Jednak przejście okazało się niezwykle trudne - wiatr, mrozy i wyczerpane psy zmusiły Nansena do porzucenia planu 8 kwietnia. 400 km od celu skręcili w kierunku Krainy Franciszka Józefa, gdzie polarnicy spędzali zimę w strasznych warunkach.
21 maja 1896 r. Podróż trwała dalej na południe za pomocą nart i kajaków (psy były zjadane przed zimowaniem). 17 czerwca 1896 roku Nansen i Johansen przypadkowo natknęli się na ekspedycję Anglika Fredericka Johnsona, który na swoim statku Windward wysłał ich do domu, gdzie Norwegowie przybyli 13 sierpnia 1896 roku. Dziwnym zbiegiem okoliczności Fram ukończył dryf 1041 dni tego samego dnia, uwalniając się z pułapki lodowej.
Motorowy szkuner „Fram” został wystrzelony 26 października 1892 r. W norweskim mieście Larvik, a po konkurencyjnym wyborze 12-osobowego zespołu 24 czerwca 1893 r. Wypłynął z zatoki Pippervik z Villa Nansen „Gothob” w Lusaker. Do 15 lipca statek płynął wzdłuż wybrzeża Norwegii, ładując zapasy, a 29 lipca wszedł na Morze Barentsa, a 7 września dotarł do Przylądka Chelyuskintsy na Półwyspie Taimyr.
Nansen planował osiągnąć 80 ° szerokości geograficznej, ale stały lód uniemożliwił to, a 5 października dryf rozpoczął się od wysp Nowosybirsk od 78 ° na północ. Fram poruszał się ze średnią prędkością 3 km / dzień i dopiero 19 maja 1894 r. Osiągnął 81 °. Biorąc pod uwagę, że w tym tempie dryf do bieguna zajmie 5-6 lat, pod koniec lata Nansen postanowił kontynuować podróż na biegun psim zaprzęgiem i kajakiem.
Zdjęcie © jnsm.com.ua
Po dwóch nieudanych próbach w lutym, kiedy musieli powrócić z powodu nieudanej budowy sań, 14 marca 1885 r. Fridtjof Nansen i Yalmar Johansen rozpoczęli prawie 800-kilometrową wędrówkę na biegun północny, który otrzymał do dwóch miesięcy.
Jednak przejście okazało się niezwykle trudne - wiatr, mrozy i wyczerpane psy zmusiły Nansena do porzucenia planu 8 kwietnia. 400 km od celu skręcili w kierunku Krainy Franciszka Józefa, gdzie polarnicy spędzali zimę w strasznych warunkach.
21 maja 1896 r. Podróż trwała dalej na południe za pomocą nart i kajaków (psy były zjadane przed zimowaniem). 17 czerwca 1896 roku Nansen i Johansen przypadkowo natknęli się na ekspedycję Anglika Fredericka Johnsona, który na swoim statku Windward wysłał ich do domu, gdzie Norwegowie przybyli 13 sierpnia 1896 roku. Dziwnym zbiegiem okoliczności Fram ukończył dryf 1041 dni tego samego dnia, uwalniając się z pułapki lodowej.
