Herakles, Zeus, Atena: monety Aleksandra Wielkiego

Aleksander Wielki jest królem i dowódcą, który miał ogromny wpływ na rozwój ludzkiej cywilizacji. Jego podboje przemodelowały mapę świata, a decyzje polityczne wpłynęły na rozwój kultury i sztuki. Po pokonaniu Persów nie traktował byłego przeciwnika jak podbitego ludu. Aleksander mieszał zwyczaje, nosił orientalne ubrania, nakazał rekrutację mieszkańców w celu uzupełnienia swojej armii. Wiele legend zostało napisanych o królu, według jednej z nich dowódca przymocował dwa miecze do hełmu, którymi zaatakował wrogów jak rogi. Ponadto obecność rogów na hełmie Aleksandra wiąże się z przybyciem do Egiptu, gdzie miejscowi ogłosili go synem boga Amona. Baran był uważany za święte zwierzę Amona. Baranimi rogami i ozdobił król swój hełm.

W czasach starożytnych wierzono, że Aleksander, który należał do dynastii Argeadów, był potomkiem legendarnego Heraklesa. Monety bite w okresie jego rządów często przedstawiały głowę syna Zeusa. Z reguły na awersie znajdował się profil Heraklesa spoglądający w prawo, na rewersie - siedzący Zeus z orłem na ramieniu. Później na rewersie pojawił się rydwan z ciągniętymi słoniami, który prowadził Aleksander Wielki. Na głowie Heraklesa widać hełm w postaci otwartej pyska lwa. Według legendy Herakles, który przed spotkaniem z wróżbitą nazywał się alkid, zabił lwa, który zaatakował stada w pobliżu miasta Tespia. Skóra stała się ubraniem dla bohatera, a głowę wykorzystał jako hełm. W sztuce Aleksander był związany z Heraklesem: na sarkofagu z Sydonu można zobaczyć króla z głową lwa zamiast Hełmu.

Znane są również monety o Profilu Ateny: boginię przedstawiano na złotych staterach Aleksandra Wielkiego. Jej włosy opadają swobodnie, na dobrze zachowanych okazach widać pojedyncze loki. Rewers przedstawia boginię zwycięstwa Nicka: stoi prosto, w jednej ręce trzyma wieniec, w lewej znajduje się długi rysik. Za plecami Niki widoczne są rozpostarte skrzydła, po prawej napis "Alexander".

Monety, na których widnieje imię Aleksandra Wielkiego, bito nie tylko za jego życia, ale także po śmierci. Pogoń w jego imieniu trwała nawet w okresie panowania diadochów - dowódców króla, którzy podzielili jego imperium i prowadzili ze sobą wojnę (323-301 pne).